1. با کودک آرام و با مکث و عاری از هرگونه عجله صحبت نمائید . وقتی که کودک صحبتش تمام می شود چند ثانیه صبر کنید بعد شروع به صحبت کنید . صحبت های آرام و راحت شما تاثیر بیشتری خواهد داشت نسبت به این که سرزنش کنید و یا مواری مثل " آرام باش " و " سعی کن به آرامی صحبت کنی " را توصیه نمائید .

2. تعداد سوالاتی را که از کودک می پرسید کاهش دهید . وقتی که کودکان عقیده هایشان را بیان می کنند خیلی راحت تر و آزاد تر صحبت می کنند نسبت به زمانی که به سوال بزرگتر ها پاسخ می دهند . هنگامی که کودک راجب موضوعی صحبت می کند به جای سوال پرسیدن نسبت به آن نظر دهید و به او نشان دهید که به صحبت هایش گوش می دهید .

3. با حالات چهره و حرکات بدن به کودک نشان دهید که به محتوای صحبت او گوش می دهید نه به نحوه ی صحبت کردنش .

4. هر روز زمانی مشخص برای توجه به فرزندتان اختصاص دهید و در طول این زمان به او اجازه دهید تا کارهایی را که دوست دارد انجام دهد . او را در انجام فعالیت ها آزاد بگذارید و درمورد صحبت کردن و نکردن خودش تصمیم بگیرد . شما هم راحت و آسوده باشید و آرام و با مکث صحبت کنید . این سکوت و آرامش در کودکان اعتمادی سازنده ایجاد می کند .
کودکان باید بفهمند که والدین از حضور آنها لذت می برند و هرچه کودک بزرگتر می شود می تواند در زمان هایی که احساس راحتی می کند در باره ی احساسات و تجربیاتش با والدنش صحبت کند .

5. کمک کنید تا همه ی اعضای خانواده یاد بگیرند برای صحبت کردن نوبت بگیرند . کودکان لکنتی می دانند که صحبت کردن هنگامی که وقفه ها کمتر است راحت تر می باشد .

6. راه هایی را که بتوانید متقابلا بر کودک اثر نمائید را بیابید . سعی کنید تا انتقادها ، تکرار الگوهای گفتاری ، وقفه ها و سوالات را کاهش دهید . مداوم این پیام را به او القا کنید که صحبت هایش گوش می دهید .

7. از همه این موارد که بگذریم مهمترین نکته این است که به کودکتان بفهمانید که او را همان گونه که هست پذیرفته اید و حمایتش می کنید .