نکته های روان شناختی در تربیت کودکان

کودک آدمی پیش از آن که زبان به کلام بگشاید ، زبان رفتار را می فهمد ؛ پیش از آن که با مشاهده ی چشم از ما آگاه شود ، با مخابره ی دل از وجود ما نقش میگیرد و پیش از آن که شنونده ی پیام های لفظی و عمدی ما باشد ، تما شا گر رفتار طبیعی و غیر عمدی ماست . از این روست که نقش والدین در تربیت ، بیش از آن که هشیارانه ، ارادی و عمدی باشد ، غالباً ناهشیار، پنهان ، غیر مستقیم و غیر عمدی است .

فضای نیکی و مثبت اندیشی .

رسالت اصلی والدین در پرورش فرزندان این است که حس نیکی ، مثبت اندیشی ، شادابی، سرزندگی ، امید ، ایمان و معنویت را در فضای خانواده همچون رایحه ای معطر منتشر کنند .

انتشار این حس و حال به طور فزاینده محیط تربیتی خانواده را تحت تاثیر قرار می دهد .

فاصله ی «آرزو و عمل » :

آن چه والدین برای فرزندشان آرزو دارند ، اگر در زندگی خود محقق کنند ، آن گاه فاصله ی بین آن چه می خواهندو آنچه در واقعیت رخ میدهد ، کم تر می شود .

مصونیت بخشی : 

آگاه ترین والدین آرزو دارند که فرزندانشان قدرت تبدیل تجربه های ((تلخ )) زندگی را به فرصت های شیرین داشته باشند . اگر این قابلیت د رفرزندان ایجاد شود ، آنها در برابر همه ی مصائب و آسیب های درونی و بیرونی «مصونیت » خواهند یافت .

شوخ طبعی :

میدان دادن به بچه ها در طرح سرگرمی ها ، معماها و چیستانها ، هر چند با شوخی و خنده و تفریح همراه باشد ، زمینه ی تفکر و قریحه ی شوخ طبعی آنها را تقویت میکند . این فعالیت های «حاشیه ای» میتواند متن زندگی آنها را تحت تاثیر قرار دهد .

شبیه سازی بیهوده :

بخش عمده از انرژی را صرف آن کنند که فرزندشان شبیه خودشان باشد ، خیلی سریع تر و اصیل تر به نتیجه ی مطلوب می رسند .

شهامت «خود بودن » کودکان مستقل و خلاق شهامت آن را دارند که هر کاری را به سبک شخصی خود انجام دهند . این شهامت ممکن است بهایی گران داشته باشد و با آزمون و خطاهای فراوان همراه باشد ، اما ارزش آن را دارد که بر شاکله ی خویش عمل کند.

تربیت بی همتا : 

هریک از فرزندان ما در نوع خود بی نظیر ، یکتا و منحصر به فرد است . بنابراین ، تربیت آنها نیز باید متفاوت و متناسب باشد .

پذیرش خود :

کودک مستقل و دارای اعتماد به نفس ، خود را همان گونه که هست می پذیرد و از آنچه هست و به آنچه دارد ، رضامند ی درونی دارد . چنین کودکی در برابر بدبختی ها مقاوم است .