شادی شما همان غم است.

‏چشمه‌ای که آب خنده از آن می‌جوشد، با اشک‌های

‏گرم‌تان پر شده است. آیا غیر از این چیز دیگری هست؟

هرگاه دندان تیز غم بر بدن‌تان فرو رود،

‏شادی در اعماق دل‌هایتان دو چندان می‌شود.

‏مگر جام شرابتان روزی در کوره‌ی آتش، گداخته نشده

است؟

‏و آن سازی که به روح‌تان آرامش بیش‌تری می‌بخشد،

همان چوبی نیست که روزی با تیشه بریده‌اند؟

‏پس هرگاه ‏شادمان شوید به اعماق دل‌تان بنگرید؛

‏خواهید دید که آنچه شما را اندوهگین کرده ‏بود اکنون

خوشحال‌تان می‌کند.

‏و هرگاه لشگر غم بر شما احاطه کرد دوباره به اعماق

دل‌تان خوب بنگرید؛

‏خواهید دید که به راستی برای چیزی می‌گریید که

‏می‌پنداشتید شادی‌آور شما در زمین بوده است.

برخی از شما می‌گویند:

‏شادی از غم برتر است.

‏گروهی دیگر چنین سخنی را نمی‌پذیرند و می‌گویند:

هرگز! بلکه غم برتر از شادی است.

‏اما به شما می‌گویم:

‏به راستی که غم و شادی توأم یکدیگرند.

با هم می‌آیند و با هم می‌روند.

‏و اگر یکی از آن دو در کنار سفره‌ی شما بنشیند،

شگفت زده نشوید

‏و بدانید که یار دیگرش در بسترتان خفته است.

‏آری! به راستی که شما به مانند اهرم دوکفه‌ی ترازوی

‏غم و شادی هستید.

‏همیشه در جنب و جوشید و از حرکت باز نمی‌مانید،

مگر آن‌که تهی و بیهوده باشید.

‏اگر خزانه‌دار زندگی، شما را برای سنجیدن سیم و زر به کار اندازد،

‏پیمانه‌ی غم و شادی شما در یک حالت می‌ماند.