* درمان

?اصول کلی

- امکان دارد آزمایشات تشخیصی شامل موارد زیر باشد: نوار قلب؛ اکوکاردیوگرام؛ آزمون ورزش؛ آزمون استرس رادیونوکلئید؛ آزمایش خون برای بررسی چربی، کلسترول، و لیپوپروتئینهای خون؛ عکسبرداری از قفسه سینه؛ و آنژیوگرافی (وارد کردن کاتتر به سرخرگهای قلب)

- سعی کنید عوامل خطر را به هر تعداد که میتوانید کاهش دهید. به فکر تغییر شیوه زندگی خود باشید.

- سیگار را ترک کنید.

- جراحی بایپاس رگهای قلب در موارد شدید

- آنژیوپلاستی با بادکنک. در این روش درمانی، یک بادکنک کوچک بدون باد، از درون سرخرگ به سمت محل انسداد هدایت و در آغاز باد میشود تا رگ را باز کند. این روش خصوصاً برای سرخرگهایی که به قلب و مغز میروند کاربرد یافته است.

- این روشها ممکن است علایم را برای مدتی کاهش دهند یا حتی رفع کنند، اما بیماری زمینهای را نمیتوانند برطرف کنند.

- در موارد نادر که روشهای سادهتر موثر واقع نمیشوند، شاید بتوان بیماری سرخرگهای قلب که در مراحل پیشرفته قرار دارد را با پیوند قلب معالجه کرد.

* داروها

نیتروگلیسیرین، داروهای ضدانعقادی، داروهای مسدودکننده کانال کلسیم، داروهای مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین، یا داروهای مسدودکننده بتا آنرژیک، برای آنژین صدری و اسپاسم رگهای خونی

داروهای گشادکننده عروق برای افزایش خونرسانی به عضله قلب

امکان دارد تزریق داروهای حل کننده لخته خونی ضروری شود.

* فعالیت

یک برنامه ورزشی روزانه و در حد متوسط داشته باشید. فعالیت جنسی را با نظر پزشک از سر گیرید.

* رژیم غذایی

ـ رژیم غذایی دارای چربی کم

ـ اگر اضافه وزن وجود دارد، یک رژیم متناسب برای لاغر شدن بگیرید و بدان پایبند باشید.

?در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید

اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان دچار ناراحتی (درد یا فشار) در ناحیه قفسه سینه با انتشار به فک، بازوی چپ، یا پشت شدهاید. بلافاصله کمک بخواهید. این ممکن است یک مورد اورژانس باشد!

- اگر شما عرق ریزش دارید و احساس تنگی نفس میکنید.

- اگر شما دارای عوامل خطر این بیماری هستید و مایلید که در یک برنامه پیشگیری شرکت کنید.

- اگر پس از فعالیت بدنی دچار درد قفسه سینه، گردن، یا فک میشوید که با استراحت بر طرف میشود.

- اگر پس از شروع درمان، علایم بدتر شوند یا رو به بهبود نگذارند.

- اگر دچار علایم جدید و غیرقابل توجیه شده اید. داروهای مورد استفاده در درمان ممکن است عوارض جانبی به همراه داشته باشند

تزریق داروی رادیواکتیو

دارویی که در انتهای مرحله آزمون ورزش از طریق آنژیوکت به بیمار تزریق می شود یک ماده رادیواکتیو بی‌خطر و بدون ضرر است. این ماده معمولا تکنسیوم– 99m  –میبی ( 99m Tc- MIBI   )، در مواردی تالیوم (201 TI   ) و گاهی بعضی داروهای دیگر نشاندار شده با تکنسیوم -m 99   می‌باشد. ترس مفرط از پرتو که در بعضی بیماران مشاهده می‌شود به هیچ وجه پایه علمی ندارد. ماده رادیو اکتیوی که در اینجا به مقدار ناچیز بکار می‌رود تنها حاوی پرتو گاما است و نقش یک ماده شبرنگ را در محیط تاریک و غیر قابل دسترس داخل بدن بازی می‌کند. به بیان دیگر ماده تزریقی از نوعی انتخاب شده که هیچگونه تابش آلفا یا بتا ندارد (چون انرژی و عوارض احتمالی یک ماده رادیواکتیو بیشتر معلول تابش ذرات آلفا و بتای آن می‌باشد). مانند یک واکسن که همه خصوصیات یک عامل بیماری‌زا را دارد به جز آنکه بسیار ضعیف شده و تنها واکنش ایمنی بدن را فعال می‌سازد.

بنابراین، پرتو دارویی که برای شما به مقداربسیار اندک و با نیمه عمر بسیار کوتاه تجویز می‌شود فقط به عنوان یک ردیاب یانشانه‌گر بی‌خطر به مدت چند ساعت در بدن شما باقی می‌ماند و از نظر تابش پرتو یاترکیب شیمیایی هیچ ضرری برای شما نخواهد داشت و مطالعات گسترده و متعدد انجام شدهدر جهان گواه این مدعا هستند. شاید دانستن این امر برایتان جالب باشد که اساساتابشهای رادیواکتیو بطور طبیعی نیز با مقادیر کمتر در محیط پیرامون ما وجود داشته وامروزه برای آنها اثرات مثبت و سازنده قائل هستند. لذا میزان پرتوگیری بیماران درآزمایشهایپزشکی هسته‌ایمعمولا اندک و در حدتصویر برداری رادیوگرافییا بعضا حتی کمتر می‌باشد و دستورات حفاظتی خاصی که درزمینه پرتو به بیماران بعد از تصویربرداریهای پزشکی داده می‌شوند جنبه احتیاطیداشته و عمدتا مربوط به خانمهای باردار هستند  .

ورزش را فراموش نکنید

ارایه در جلسه شورای  معلمان در تاریخ اسفند 1390

جمع آوری و تحقیق :خانم منصوره محمدی (مربی بهداشت)