املای یک کلمه بسیار مشکل تر از خواندن آن است چرا که باز شناسی یک کلمه چاپی یک عمل رمز گردانی است . در موقع خواندن نشانه های زیادی وجود دارد که خواننده را در شناسایی یک کلمه کمک می کند ( برای مثال خود متن – علایم صوتی – تجزیه و بخش کردن و حتی شکل کلمه ) در حالی که هنگام نوشتن این علایم وجود ندارد .

به طور معمول به کودکانی بر چسب نادرست نویسی زده می شود که دو سال اول دبستان را پشت سر گذاشته باشند و به داشتن غلط های زیاد و فاحش ادامه دهند ، غلط های مربوط به نوشتن در این اختلال عبارتند از :   ( دادستان 1370 )

1-  حذف پاره ای از هجاها یا حروف .

2-  تقطیع کلمات ( بر حسب تفسیر شخصی ) .

3-  چسباندن کلمات یا حروف به یکدیگر .

4-  نوشتن کلمات انچنان که انها را تلفظ می کند .

5-  غلط های مربوط به کلماتی که نحوه ی نوشتن آن ها یا املای معینی مرسوم است که کودکان چاره ای جز حفظ کردن آن ها ندارند ( خاهر به جای خواهر )

6-  ناتوانی در رو نویسی کردن یک متن بدون اشتباه

در بسیاری از موارد نوعی عدم هماهنگی بین تلفظ و نوشتن وجود دارد و به همین علت است که نارسا خوانی و نادرست نویسی متعاقب هم مطرح شده اند ( منصور و دادستان 1371 )

اشتباهات موجود در قلمرو هجی کردن و خواندن به راحتی به قلمرو نوشتن تعمیم می یابند .

اغلب کودکان کلمه هایی را که می توانند بخوانند بیش از ( واژه هایی که می توانند هجی کنند است کودکان هجی کردن را به طور ضمنی از طریق خواندن و نوشتن یا مستقیما از طریق فهرستی از واژه ها و یا از طریق تعمیم ( هجی کردن کلمات جدید بر اساس اطلاعات در باب کلمات مشابه ) یاد می گیرند . بعضی از کودکان برای خواندن از نوشته های اصواتی استفاده می کنند که البته چنین شیوه ای خزانه ی لغات را برای واژه هایی که از نظر ساختاری اصواتی هستند محدود می سازد ، کلماتی مانند خواب ( خاب ) و ... به مهارت ها بیش از نشانه های اصواتی نیاز دارند . بعضی دیگر از کودکان هجی کردن واژه ها را از طریق مجسم کردن یعنی تصویر سازی صحیح کلمه در ذهن می اموزند و سپس آن را به کمک حافظه می نویسند . فقدان دو مهارت پیش گفته ( استفاده از نشانه های اصواتی – تصویر سازی ) می تواند باعث مشکلات شدید در درست نویسی گردد .

همزمان با مشکل درست نویسی غالبا تاخیر هایی در زبان دیده می شود یعنی کودک بین 2 تا 6 سالگی ( دوره ی تحول سریع زبان ) تقریبا حرف نمی زند یا بسیار کم یا بد سخن می گوید و شیوه ی بیان و درک وی اشکارا پایین تر از کودکانی است که تحول زبان آن ها بهنجار است .

همچنین آن ها در درک و دریافت جملات که دارای مفاهیم فضایی ( بالا ، پایین ، رو به رو ... ) یا زمانی ( دیروز ، امروز ، ... ) یا رنگ ها ( سبز ، قرمز ، ... ) هستند نیز مشکل دارند .

برتری جانبی یعنی تسلط چشم ، دست و پای یک طرف بدن برطرف دیگر ( که تقریبا بعد از 3-4 سالگی بوجود می اید .) از دیگر مشکلات است که همراه با نادرست نویسی دیده می شود .

چپ دستی فی نفسه منجر به نادرست نویسی نمی شود اما عدم استفاده از روشهای اموزشی درست برای کودکان چپ دست ممکن است مشکل افرین باشد . معمولا راست برتران هنگام نوشتن قلو را می شکنند در صورتی که چپ دستان آن را هل می دهند . ( کرک و کافمن 1376 )

تمایل چپ برتر آن است که از چپ به راست بنویسد در حالی که در کتابت فارسی از راست به چپ است . در نوشتن از راست به چپ ، چپ دستان نمی توانند به خوبی آن چه را که می نویسند ببینند چرا که دست او بر روی نوشته ها قرار می گیرد و ممکن است بازخورد مناسبی از کلمات نوشته شده دریافت نکنند .

( ابراهیمی و سامانی 1375 )

به طوری که ملاحظه می شود ، نوشتن و املا مستلزم مهارت ها و توانایی های زیادی هستند . شخص باید قبل از هر چیزی به خواندن کلمه قادر باشد و باید بتواند روابط خاص اوایی و تجزیه و تحلیل کلمات را درک کند . باید بتواند تعمیم های صوتی مطلوب بدهد ، باید قادر به تجسم شکل و ظاهر کلمه باشد و بالاخره نیاز به نرمش و هماهنگی حرکتی و تقویت مهارت های حرکتی ظریف دارد . همچنین توانایی درست نویسی با حافظه ی بینایی ( تجسم حروف و ترتیب و توالی آن ها ) و حافظه ی شنوایی ( شنیدن حروف ، ترتیب و توالی آن ها ) ارتباط نزدیکی دارد .