ماه فرو ماند از جمال محمد                             سرو نباشد به اعتدال محمد

قدر فلک را کمال و منزلتى نیست                                              در نظر قدر با کمال محمد

وعده دیدار هر کسى به قیامت                                          لیله اسرى، شب وصال محمد

 آدم و نوح و خلیل و موسى و عیسى                                    آمده مجموع، در ظلال محمد

عرصه گیتى مجال همت او نیست                                        روز قیامت نگر، مجال محمد

و آن همه پیرایه بسته جنت فردوس                                    بو که قبولش کند، بلال محمد

همچو زمین خواهد آسمان که بیفتد                                   تا بدهد بوسه بر نعال محمد

شمس و قمر در زمین حشر نتابد                                    پیش دو ابروى چون هلال محمد

چشم مرا، تا به خواب دید جمالش                                    خواب نمى‏گیرد از خیال محمد

 «سعدى‏» اگر عاشقى کنى و جوانى                            عشق محمد بس است و آل محمد

                                                                                              سعدى